من اصولا آدمیم که هوش اجتماعیم پایین تر از هوش مغزیمه . از وقتی یادمه سرم 

تو درس و مشق بوده و زیاد با کسی معاشرت نداشتم . چون آدمای دو رو برم زیاد

حرفی برای گفتن با من نداشتن . شاید بخاطر فاصله سنی ، شاید بخاطر نحوه ی 

برخورد و ... خیلی نظر دیگران برای من تو زندگی شخصیم مهمه . حتی مهم تر از 

نظر خودم . ولی کم کم دارم متوجه میشم که نباید اینطور باشه . دارم کم کم بــه

این موضوع پی میبرم که برای هر کاری که انجام میدم نباید توجیهی واســــه قانع 

کردن همه داشته باشم لازمه ی این کار هم اینه که برای هر کاری که انجام میدم

از همه نظر نخام . یاد گرفتم بعضی از روابط چکشی پیش نمیرن . الان هم دارم یاد 

میگیرم که کمتر حرف بزنم و بیشتر گوش کنم . ریز و درشت زندگیمو  رو سفره ی 

دل دوستان نریزم و یه حریم خصوصی برای خودم قائل بشم .تصمیمات خوشگلی 

بنظر میرسن ، ولی عملی کردنشون یکم سخته ... امیدوارم بتونم :)